Geloof, koffie en heel veel liefde

Een dagje diaconie in Delft
Anita van Velzen

Zaterdagochtend ben ik op weg naar het interkerkelijk inloophuis de Jessehof. Onderweg nog even naar de supermarkt want de soep is bijna op. Gelukkig zijn mijn drie vrijwilligers deze ochtend op tijd aanwezig. We hebben een half uur de tijd om alles voor de ochtend klaar te zetten en gezamenlijk te starten met een gedicht, gebed of gesprek. Ik heb, als coördinator en pastor (i.o.) een stukje voorbereid over het belang van echte aandacht, die niet opgeofferd mag worden aan de hectiek van de dag. Een mooie discussie volgt. Ondertussen staan er al negen mensen voor de deur te wachten op koffie. Zaterdag is altijd een drukke ochtend. Een aantal bezoekers komt zaterdag speciaal voor de Nederlandse les voor buitenlanders. Vanaf het begin van de ochtend tot het einde ben ik continu in gesprek. Veel vaste bezoekers komen direct bij binnenkomst al even melden dat ze vijf minuten tijd willen.

Amir (58) woont twaalf jaar in Nederland maar hij spreekt en begrijpt nog weinig van de taal. Hij is een keer bij ons naar de Nederlandse les geweest maar hij vond het te moeilijk. Zeker twee keer per week komt hij met zijn post om te vragen of het belangrijk is of dat hij het weg mag gooien. Vandaag heeft hij de jaarafrekening van energie binnen gekregen. Hij snapt niet direct waarom hij, nadat hij elke maand trouw betaald heeft, nog eens onverwachts in de zomer 200 euro extra moet betalen. De bijgevoegde brief is ook zeer onduidelijk opgesteld. Het bedrag wordt automatisch afgehouden waardoor hij deze maand zeker rood zal komen te staan. We spreken af dat ik maandag naar Eneco zal gaan bellen om te vragen of hij dit bedrag in termijnen kan betalen. Amir is opgelucht maar het zal zwaar worden voor hem want hij heeft meerdere bedragen die hij maandelijks moet afbetalen.

Ik ben verbaasd als Peter vraagt of hij even met me mag praten. Peter (55) is een leuke man die dakloos is geweest maar zich nu inzet in de cliëntenraad van een daklozeninstelling. Hij heeft een leuk huisje en het gaat hem relatief goed. Hij probeert momenteel ook om te stoppen met gebruiken. Hij is een van de weinigen van de groep verslaafde vijftigers waarmee we 12 jaar geleden de daklozenviering startten in Delft, die nog in leven is. Hij vraagt niet snel om hulp. Het gesprek gaat dan ook niet over hem maar over Joop, een oudere man voor wie hij soms klusjes doet. Joop is een zware alcoholist. Hij is alleen, somber en hij heeft veel pijn. Hij moet binnenkort een nieuwe heup. Peter denkt dat hij zich dood probeert te drinken. Peters inschatting lijkt mij reëel. Peter is bezorgd en weet niet wat hij moet doen. Ik ook niet. Ik probeer Peter gerust te stellen en zal van de week een keer bij Joop langs gaan. Joop wil geen professionele hulp. We zullen in ieder geval maandag, voor de inloop, een extra kaarsje voor Joop branden.

Peter (55) is een leuke man die dakloos is geweest maar zich nu inzet in de cliëntenraad van een daklozeninstelling

Als het even rustig is, kan ik met de vrijwilligers bij praten, het rooster aanpassen of koffie zetten. In totaal hebben we 35 vrijwilligers voor de inloop en het koken.

Inge (40) komt vragen of ze mag afwassen. Als ik zeg dat het nu niet hoeft, zie ik haar volschieten. Ze laat me een brief zien van de Kinderbescherming. De opschorting van haar ouderlijke macht is weer met twee jaar verlengd. Inge heeft een lichte verstandelijke beperking en trauma's uit haar jeugd. Toen ze jong was is ze even getrouwd geweest met een Ghanees, die weer vertrok. Isabella, haar dochter, is uit huis geplaatst toen ze zeven jaar was. Ze is nu 16 jaar; een hele leuke en lieve meid die in een instelling woont en op het vmbo zit. Inge had zo gehoopt dat ze nog een paar jaar samen konden wonen voor haar dochter met haar vriendje een eigen huisje zou hebben. Het is haar niet gegund.

Dit soort verhalen doet pijn en ze blijven bij mij lang hangen. Dit is vorm van rouw die jaren door gaat en die niet erkend wordt. Ik ken op de Jessehof drie vrouwen die dit meegemaakt hebben.

Een heleboel mensen zijn vandaag ook gezellig met elkaar aan het praten. Er wordt gebiljart, gecomputerd etc. Als aan het einde van de ochtend alles opgeruimd is en de rust neerdaalt, praten we met de vrijwilligers nog even na over deze inloop en de zaken die er binnen de Jessehof spelen. Hot item is de zondag opening die per september gestart wordt. Vooral in de winter lopen onze bezoekers op die dag met de ziel onder hun arm. Ze hebben geen familie om te bezoeken. Niets is open. Ze hebben zelf gevraagd om deze openstelling.

We zijn een interkerkelijke instelling. Normaal levert onze samenwerking binnen de diaconie geen problemen op. Dit was wel even een puntje voor sommige kerkgemeenschappen. Ik heb heel wat gesprekken moeten voeren. Maar het gaat door, voorlopig als experiment. Ik sluit onze evaluatie af en bedank de vrijwilligers en doe als laatste alle lichten uit. We hebben deze ochtend 64 bezoekers gehad.

Anita van Velzen

Anita van Velzen is gepromoveerd als antropoloog en is student aan Fontys Hogeschool Theologie Levensbeschouwing en heeft een passie voor werken met kwetsbare mensen aan de onderkant van de samenleving. Ze is momenteel actief als coördinator van de Vakantiebank en de maaltijden voor dak- en thuislozen bij het stadsdiaconaat in Delft.